“Νομο-λογίες”: Η υποχρέωση διατροφής του ανήλικου παιδιού
Με τον όρο «διατροφή», στην περίπτωση ανήλικου παιδιού, εννοούμε όλες τις (μηνιαίες) δαπάνες που έχει ένα παιδί μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οι δαπάνες σίτισης, ένδυσης, ιατρικής περίθαλψης, ψυχαγωγίας, εκπαίδευσης κλπ.
Κάθε ανήλικος έχει απέναντι και στους δύο γονείς του αξίωση διατροφής μέχρι την ενηλικίωσή του. Όταν λοιπόν το (ανήλικο) παιδί μένει με τον ένα γονέα, τότε αυτός το εκπροσωπεί και μπορεί να ασκήσει το δικαίωμα για την καταβολή διατροφής έναντι του άλλου γονέα.
Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το γεγονός ότι προκειμένου για τη διατροφή του παιδιού από το γονέα του, είναι αδιάφορο το γεγονός της ύπαρξης η μη διαζυγίου, αλλά αρκεί μόνο η διάσταση των γονέων ή απλώς και μόνο η μη συμμετοχή του ενός στις δαπάνες του τέκνου.
Οι γονείς υποχρεούνται να συμμετάσχουν στις δαπάνες του παιδιού τους ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες που έχει ο καθένας. Μάλιστα, για τον υπολογισμό των οικονομικών δυνατοτήτων του κάθε γονέα, λαμβάνεται υπόψη -εκτός από τα εισοδήματα- και η ακίνητη περιουσία του, ενώ τα δικαστήρια επιδικάζουν πάντοτε διατροφή στο τέκνο ακόμη και στην περίπτωση που ο γονέας είναι άνεργος και λαμβάνει επίδομα ανεργίας.
Θα πρέπει να επισημανθεί ότι ειδικά για τον γονέα με τον οποίο διαμένει το τέκνο είναι αποτιμητή σε χρήμα (και άρα αφαιρείται από το ποσοστό συμμετοχής του στη διατροφή) η φροντίδα που παρέχει προς το παιδί (πλύσιμο, μαγείρεμα, σιδέρωμα, καθαριότητα).
Τέλος, η αξίωση διατροφής μπορεί να ασκηθεί και με τη σύντομη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, η δε απόφαση που θα εκδοθεί ενεργεί αναδρομικά από την κατάθεση της αίτησης.
