Επαναφορά της Δουλείας με Αντικατάσταση δημοσίων υπαλλήλων με “ενοικιαζόμενους” εργαζομένους
Την επέκταση του καθεστώτος της ενοικίασης εργαζομένων που λειτουργεί σήμερα στον ιδιωτικό τομέα και σε φορείς όπως η Εθνική Τράπεζα, ο ΟΤΕ και τα ΕΛΤΑ σε όλο τον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα και τους ΟΤΑ σχεδιάζει η κυβέρνηση.
Μάλιστα, στόχος είναι εντός του 2014 να εργάζονται στο Δημόσιο και τους ΟΤΑ με αυτό το καθεστώς περί τους 20.000 υπαλλήλους. Φαίνεται, δε, με τέτοιους υπαλλήλους θα καλυφθεί και μεγάλο τμήμα της καθαριότητας στους δήμους, εφόσον προχωρήσει το σχέδιο για κατάργηση του συγκεκριμένου τομέα στους ΟΤΑ.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Πρώτου Θέματος» το καθεστώς επεκτείνεται πλέον σε όλες τις νέες εταιρείες του χώρου των αποκρατικοποιήσεων, όπως το Enterprise Greece, το ΤΑΙΠΕΔ, η ΕΤΑΔ και το Παραλιακό Μέτωπο, για κάθε νεοπροσληφθέντα.
Στόχος είναι η ελάφρυνση του Δημόσιου Τομέα τόσο αναφορικά με τον αριθμό των υπαλλήλων που, ούτως ή άλλως, αποτελεί και μνημονιακή δέσμευση της χώρας όσο και αναφορικά με το μισθολογικό κόστος.
Κι αυτό γιατί σύμφωνα με το κυβερνητικό σχέδιο οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι θα εργάζονται με συμβάσεις έργου, θα έχουν ασφάλιση στον ΟΑΕΕ (δηλαδή, ως ελεύθεροι επαγγελματίες) και θα αμείβονται έως και 50% λιγότερο από τους υπόλοιπους συμβασιούχους.
Σχόλιο: Η κυβέρνηση λοιπόν στην πράξη αποδέχεται ότι ο Δημόσιος τομέας δεν μπορεί να λειτουργήσει με λιγότερους εργαζομένους απ΄ όσους σήμερα, κάτι βέβαια το οποίο έχουμε αναφέρει στο παρελθόν και έχει επιβεβαιωθεί με έκθεση που είχε παραγγελθεί από την κυβέρνηση Παπανδρέου στην αρχή του Μνημονίου (όταν δηλαδή ακόμα προσπαθούσε να βρει ηθικό στήριγμα και ξόδευε χρήματα γι’ αυτό).
Επειδή όμως η τρόικα ζητάει ελαχιστοποίηση του κόστους επιτακτικά (και επειδή οι μισθοί ήδη έχουν μειωθεί υπερβολικά – και άλλη άμεση μείωση δεν μπορεί να γίνει ανοικτά), υπήρξαν αρκετές σκέψεις για το τι θα πρέπει να γίνει. Η αλλαγή στο καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων (διαβάστε εδώ τι εννοούμε ακριβώς) είναι ήδη σε εξέλιξη, αλλά μέχρι να ολοκληρωθεί θα πρέπει να υπάρξει κάτι το οποίο θα βολέψει και τους Μνημονιακούς στόχους. Έτσι προωθείται η λύση των “ενοικιαζόμενων εργαζομένων”. Εργαζόμενοι με ελάχιστα δικαιώματα, με πολύ χαμηλούς μισθούς, που μπορεί και να εργάζονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών, με μη συγκεκριμένες συμβάσεις που θα “παράγουν έργο”, με το Δημόσιο να λειτουργεί σαν ενοικιαστής και όχι ως εργοδότης.
Παράλληλα δε, θα μπορέσει έτσι ν’ αποδυναμώσει τον ισχυρό κρατικό συνδικαλισμό (γλυτώνοντας από τις “ενοχλητικές” απεργίες), ελέγχοντας κομματικά, έμμεσα αλλά και πλήρως το δημόσιο τομέα, αφού οι προσλήψεις θα παρακάμπτουν τον ΑΣΕΠ και θα γίνονται μέσω “υμέτερων” εργολάβων. Έτσι θα ξαναγυρίσουμε στο παλιό, “καλό” (για τους παλαιοκομματικούς του πρώην δικομματισμού) αλισβερίσι όπου έτσι ο κάθε πολιτικάντης θα μπορεί να υπόσχεται δουλειά στο Δημόσιο έναντι ψήφων. Και στην εποχή που δουλειές δεν υπάρχουν πουθενά, πολλοί θα υποκύψουν για δουλειές 500-600 ευρώ σε Δήμους και υπηρεσίες.
Αυτή είναι η Ελλάδα που ονειρεύονται ορισμένοι – και το λυπηρό είναι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που επενδύουν σ’ αυτούς για τη σωτηρία τους…
Και παρεπιπτόντως έχουμε μια απορία: από που κι ως που το “Παραλιακό Μέτωπο” (ένας οργανισμός που θα ελέγχει την παράκτια έκταση που θα καλύπτει όλο σχεδόν το παράκτιο μέτωπο του Νομού Αττικής) είναι ήδη “αποκρατικοποιημένο” πριν συσταθεί; Πως μπορεί η κυβέρνηση να ξεπουλάει αιγιαλό κατά παράβαση του Συντάγματος;
Λεπτομέρειες θα μου πείτε – που έχουν όμως τη σημασία τους.
Μάλιστα, στόχος είναι εντός του 2014 να εργάζονται στο Δημόσιο και τους ΟΤΑ με αυτό το καθεστώς περί τους 20.000 υπαλλήλους. Φαίνεται, δε, με τέτοιους υπαλλήλους θα καλυφθεί και μεγάλο τμήμα της καθαριότητας στους δήμους, εφόσον προχωρήσει το σχέδιο για κατάργηση του συγκεκριμένου τομέα στους ΟΤΑ.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του «Πρώτου Θέματος» το καθεστώς επεκτείνεται πλέον σε όλες τις νέες εταιρείες του χώρου των αποκρατικοποιήσεων, όπως το Enterprise Greece, το ΤΑΙΠΕΔ, η ΕΤΑΔ και το Παραλιακό Μέτωπο, για κάθε νεοπροσληφθέντα.
Στόχος είναι η ελάφρυνση του Δημόσιου Τομέα τόσο αναφορικά με τον αριθμό των υπαλλήλων που, ούτως ή άλλως, αποτελεί και μνημονιακή δέσμευση της χώρας όσο και αναφορικά με το μισθολογικό κόστος.
Κι αυτό γιατί σύμφωνα με το κυβερνητικό σχέδιο οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι θα εργάζονται με συμβάσεις έργου, θα έχουν ασφάλιση στον ΟΑΕΕ (δηλαδή, ως ελεύθεροι επαγγελματίες) και θα αμείβονται έως και 50% λιγότερο από τους υπόλοιπους συμβασιούχους.
Σχόλιο: Η κυβέρνηση λοιπόν στην πράξη αποδέχεται ότι ο Δημόσιος τομέας δεν μπορεί να λειτουργήσει με λιγότερους εργαζομένους απ΄ όσους σήμερα, κάτι βέβαια το οποίο έχουμε αναφέρει στο παρελθόν και έχει επιβεβαιωθεί με έκθεση που είχε παραγγελθεί από την κυβέρνηση Παπανδρέου στην αρχή του Μνημονίου (όταν δηλαδή ακόμα προσπαθούσε να βρει ηθικό στήριγμα και ξόδευε χρήματα γι’ αυτό).
Επειδή όμως η τρόικα ζητάει ελαχιστοποίηση του κόστους επιτακτικά (και επειδή οι μισθοί ήδη έχουν μειωθεί υπερβολικά – και άλλη άμεση μείωση δεν μπορεί να γίνει ανοικτά), υπήρξαν αρκετές σκέψεις για το τι θα πρέπει να γίνει. Η αλλαγή στο καθεστώς των δημοσίων υπαλλήλων (διαβάστε εδώ τι εννοούμε ακριβώς) είναι ήδη σε εξέλιξη, αλλά μέχρι να ολοκληρωθεί θα πρέπει να υπάρξει κάτι το οποίο θα βολέψει και τους Μνημονιακούς στόχους. Έτσι προωθείται η λύση των “ενοικιαζόμενων εργαζομένων”. Εργαζόμενοι με ελάχιστα δικαιώματα, με πολύ χαμηλούς μισθούς, που μπορεί και να εργάζονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών, με μη συγκεκριμένες συμβάσεις που θα “παράγουν έργο”, με το Δημόσιο να λειτουργεί σαν ενοικιαστής και όχι ως εργοδότης.
Παράλληλα δε, θα μπορέσει έτσι ν’ αποδυναμώσει τον ισχυρό κρατικό συνδικαλισμό (γλυτώνοντας από τις “ενοχλητικές” απεργίες), ελέγχοντας κομματικά, έμμεσα αλλά και πλήρως το δημόσιο τομέα, αφού οι προσλήψεις θα παρακάμπτουν τον ΑΣΕΠ και θα γίνονται μέσω “υμέτερων” εργολάβων. Έτσι θα ξαναγυρίσουμε στο παλιό, “καλό” (για τους παλαιοκομματικούς του πρώην δικομματισμού) αλισβερίσι όπου έτσι ο κάθε πολιτικάντης θα μπορεί να υπόσχεται δουλειά στο Δημόσιο έναντι ψήφων. Και στην εποχή που δουλειές δεν υπάρχουν πουθενά, πολλοί θα υποκύψουν για δουλειές 500-600 ευρώ σε Δήμους και υπηρεσίες.
Αυτή είναι η Ελλάδα που ονειρεύονται ορισμένοι – και το λυπηρό είναι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που επενδύουν σ’ αυτούς για τη σωτηρία τους…
Και παρεπιπτόντως έχουμε μια απορία: από που κι ως που το “Παραλιακό Μέτωπο” (ένας οργανισμός που θα ελέγχει την παράκτια έκταση που θα καλύπτει όλο σχεδόν το παράκτιο μέτωπο του Νομού Αττικής) είναι ήδη “αποκρατικοποιημένο” πριν συσταθεί; Πως μπορεί η κυβέρνηση να ξεπουλάει αιγιαλό κατά παράβαση του Συντάγματος;
Λεπτομέρειες θα μου πείτε – που έχουν όμως τη σημασία τους.
