Τρούφα: Το αρχαιοελληνικό “Ύδνον”

Η τρούφα είναι ένα μανιτάρι, που μεγαλώνει κάτω από το έδαφος (5-30 cm), συμβιώνοντας με το ριζικό σύστημα ορισμένων δένδρων

Στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστό ως ύδνα και πίστευαν ότι δημιουργείται από τις αστραπές του Δία. Το χρησιμοποιούσαν ως έδεσμα, για φαρμακευτικούς σκοπούς, κυρίως  όμως για τις αφροδισιακές της ιδιότητες!

Το δυνατό γαστρονομικό  χαρακτηριστικό της τρούφας είναι ημυρωδιά , η οποία προέρχεται από μια ένωση που ονομάζεται «δις-methyltiomethane» , ένας αρωματικός υδρογονάνθρακας .

Αλλά η τρούφα εκτός από ιδιαίτερα αρώματα  έχει υψηλή θρεπτική αξία όπως όλα τα μανιτάρια.

Οι Τρούφες περιέχουν 72% νερό, πολύ λίγο φυτικό λίπος (0.6%) ( ακόρεστα λίπη όπως το λινελαϊκό οξύ) και μια καλή ποσότητα πρωτεΐνης (8,6% επί νωπού βάρους). Οι  πρωτεΐνες της είναι  πλούσιες σε μεθειονίνη, κυστεΐνη, Λυσίνη και πολύ εύπεπτες.

Επίσης, είναι πλούσια σε μέταλλα (φωσφόρο, ασβέστιο, μαγνήσιο, κάλιο, νάτριο, σίδηρο, θείο, χλώριο, και σιλικόνη), και άλλες οργανικές ουσίες (αμινοξέα όπως αργινίνη που είναι ένα διουρητικό, και οργανικά οξέα όπως το νιτρικό, κιτρικό και μηλεϊνικό οξύ, αλβουμίνη και μαννίτης). Τέλος,  περιέχουν επίσης διαιτητικές ίνες (7,6%), σημαντικές για το έντερο.

Οι τρούφες και σε πολύ μικρή ποσότητα ακόμη με το μοναδικό τους άρωμα μετατρέπουν μια απλή συνταγή σε μαγικές και μοναδικές απολαύσεις.

Το άρωμα της τρούφας δεν είναι εύκολο να περιγραφεί, είναι μοναδικό, θα μπορούσαμε με κάποια ποιητική διάθεση να το χαρακτηρίσουμε σαν «συμπυκνωμένο άρωμα δάσους». Ειναι ένα από τα πιο εκλεκτά και πανάκριβα εδέσματα, «συχνάζει» μόνο σε gourmet πιάτα.

Τις μαγειρεύουν με κυνήγι, πουλερικά και μοσχάρι, τις κάνουν σάλτσα για ζυμαρικά αλλά τρώγονται και ωμές τριμμένες ή σε ψιλά κομμάτια πάνω από τα πιάτα, γεγονός που απογειώνει γευστικά ακόμα και ένα απλό πιάτο.

Προϊόντα τρούφας διαθέσιμα που μπορείτε να βρείτε: Μαύρη τρούφα σε φέτες, Ελαιόλαδο μαύρης τρούφας, Ελαιόλαδο λευκής τρούφας, άνθος αλατιού με μαύρη τρούφα