Την ώρα που στην Ελλάδα εκλογοτρωγόμαστε στον κόσμο παίζεται περίεργο παιχνίδι

Δεν θα μιλήσω για το παιχνίδι τρομοκράτησης των λαών της Ευρώπης, που βλέπουν μια 11 Σεπτεμβρίου να ξημερώνει πάνω από τα κεφάλια τους.  Αυτό ήταν ούτως ή άλλως αναμενόμενο, βλέπει ο φόβος είναι το ισχυρότερο συναίσθημα… άλλωστε με αυτό δεν παίζει η προεκλογική καμπάνια ΝΔ, ΠΑΣΟΚ;

Σήμερα θα σας μιλήσω για το παγκόσμιο  παιχνίδι  που παίζεται μπροστά στα μάτια σας, αλλά ελέω φόβου δεν θέλετε να το δείτε. Και όμως αυτό το παιχνίδι είναι που θα καθορίσει τις τύχες των λαών για τα επόμενο 50-100 χρόνια και παίζεται στις οθόνες σας.

Καταρχήν η ιδέα για αυτό το άρθρο δεν μου ήρθε ουρανοκατέβατα, αλλά διαβάζοντας ένα σχόλιο στα Κατοχικά Νέα του γνωστού σχολιαστή πράκτωρ που μπορείτε να δείτε εδω. Είπα να ψάξω λίγο παραπάνω τα γραφόμενα του πράκτωρ και εάν αυτά όντως αληθεύουν.

Συμπεράσματα: 

α)Όντως αυτή τη στιγμή γράφονται ιστορικές στιγμές. Οι BRICS δουλεύουν κυριολεκτικά μέρα νύχτα ώστε μέχρι το τέλος του Μάρτη του ΄15 να μπορέσουν να θέσουν σε εφαρμογή τον πλήρη απεμπολισμό του δολαρίου από τις μεταξύ τους συναλλαγές. Γι΄αυτό έχουν επιδοθεί σε μια κούρσα αγοράς χρυσού και γενικά μεταλλευμάτων. Η Ρωσία έχει επικεντρωθεί στο χρυσό, Ινδία, Βραζιλία, Αργεντινή σε άλλα πολύτιμα μέταλλα και Κίνα σε κάθε είδους μέταλλο, ακόμα και σκραμπ.

β)Το διεθνές σύστημα προσπαθεί με νύχια και με δόντια να διαλύσει το εθνικά νομίσματα των ανωτέρω χωρών. Ενδεικτικό είναι ότι οι απώλειες της αξίας των εθνικών νομισμάτων αγγίζουν μέχρι και το 50%. Παρόλα αυτά όμως και παρότι οι χώρες αυτές κατέχουν μερικά τρις του χρέους των ΗΠΑ, καθώς και πολύ ρευστό σε δολάριο, δεν προχωρούν σε ρευστοποιήσεις; Γιατί; Μήπως θα το κάνουν συντονισμένα; Τότε όμως αυτό θα αποτελεί πράξη πολέμου για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους.

γ)Οι ΗΠΑ με πρόσχημα το υψηλό κόστος διατήρησης των στρατευμάτων τους, αποσύρουν το στρατό τους, στην ενδοχώρα. Όμως δεν προβαίνουν σε απολύσεις των στρατιωτών, αλλά τους κρατούν στα στρατόπεδα. Τότε η μείωση αφορά μόνον στα λεγόμενα εκτός έδρας και όχι στα πραγματικό μισθολογικό κόστος.

Το παιχνίδι λοιπόν που παίζεται αυτές τις μέρες και ώρες είναι πολύ μεγάλο ακόμα και για να περιγράψουμε σε μερικές αράδες σε ένα μπλόγκ. Όμως αυτό που με βάζει σε σκέψεις, μήπως όντως τελικά όλες οι χώρες ψάχνουν το “θύμα” που θα βάλει φωτιά στο διεθνές σκηνικό; Μήπως η χώρα μας, ασχέτως πρωθυπουργού είναι το καλύτερο πάτημα;

Η ιστορία θα δείξει…

Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός
http://polemiko-imerologio.gr