Λαύριο 2015. Το φιλί του πρόσφυγα… και το φιλί του Ιούδα !
Ο Μοχάμετ ήρθε πριν λίγα χρόνια στο Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων Λαυρίου . Έμεινε με την γυναίκα και την κόρη του όπως και τόσοι άλλοι Κουρδοι σ ένα εγκαταλελειμμένο από την πολιτεία κτίριο , που επισήμως φιλοξενεί πρόσφυγες από το 1947.
Εκεί στέγασαν προσωρινά τα όνειρα τους για ελευθερία, αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη, χιλιάδες άνθρωποι αποδεικνύοντας ότι μπορεί «να χωρέσει το όνειρο σε κάμαρη δύο πήχες». Εκεί έμαθε η κόρη του , όπως και χιλιάδες άλλα κουρδάκια ,να κάνουν το σήμα της νίκης κι ότι η αντίσταση είναι ζωή . Εκεί που το φαγητό πολλές φορές ήταν λιγοστό και κάποιες ανύπαρκτο , ξεχείλιζε η περηφάνια, η αλληλεγγύη κι η πολιτική δράση .
Το καλοκαίρι πέρασαν από το Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων Λαυρίου πάνω από 800 Σύροι πρόσφυγες κουρδικής καταγωγής . Χαμπάρι δεν πήραν οι πολιτικοί τυφλοπόντικες του Δημοτικού Συμβουλίου Λαυρεωτικής ,που αποφάσισαν, ότι το Λαύριο δεν μπορεί,να δεχτεί άλλους πρόσφυγες. Το Λαύριο όμως τους δέχτηκε! Οι πρόσφυγες του Λαυρίου τους δέχτηκαν . Μοιράστηκαν το χώρο ,το φαγητό τους , τα ρούχα τους, τον πόνο τους . Κυρίως μοιράστηκαν την αστείρευτη ανθρωπιά τους και τα κατάφεραν. Δύσκολα …αλλά τα κατάφεραν ! Κατάφεραν αυτό που δημοτικοί σύμβουλοι , περιφερικά συμβούλια και κυβερνητικοί εκπρόσωποι ήταν παντελώς ανίκανοι, να διαχειριστούν, διότι πολύ απλά δεν θέλουν . Το να είσαι ΑΝΡΘΩΠΟΣ είναι κι αυτό μια πολιτική απόφαση . Έχει διαδρομή , κόπο , πόνο,συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ,πολιτικό υποκείμενο κι αποτύπωμα .
Ο Μοχάμετ φεύγοντας από το Λαύριο ,χαιρέτησε τους συντρόφους του κι άφησε ένα φιλί στην πάντα ανοιχτή πόρτα του Κέντρου Υποδοχής Προσφύγων Λαυρίου. Το πάλεψε , το παλέψαμε, να μείνει αυτή η πόρτα ανοιχτή . Μία πόρτα ανοιχτή όχι απλά ως ένα Κέντρο Προσωρινής Φιλοξενίας Προσφύγων αλλά ως ένας χώρος αδούλωτων ανθρώπων που ζητούμενο δεν είναι μόνο το φαγητό αλλά κυρίως η ελευθερία ,η πεποίθηση, η βεβαιότητα για μια άλλη κοινωνία.
Πίσω από αυτή την πόρτα ,πάνω στους ρημαγμένους τοίχους στέκουν φωτογραφίες μαρτύρων γυναικών κι αντρών , Κούρδων μαχητών και πάντα και παντού η φωτογραφία του Οτσαλάν όχι σαν εικόνισμα, αλλά ως υπόσχεση συνέχειας του αγώνα του , που εξακολουθεί, να είναι η ψυχή του κουρδικού λαού στην Τουρκία ,στην Συρία και ΠΑΝΤΟΥ !
Η κοινωνία του Λαυρίου οφείλει να υπερασπιστεί το Κέντρο γιατί είναι ένα κομμάτι της ιστορίας της. Η ελληνική κοινωνία μπορεί και πρέπει να σεβαστεί την ιστορία της , κρατώντας ανοιχτή την πόρτα για τους πρόσφυγες . Όσοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι προσπαθούν να εξωραΐσουν την σκατοψυχιά τους, αναφερόμενοι υποκριτικά στους πρόσφυγες ,υποκρινόμενοι τους καλούς Χριστιανούς ας ψάξουν να βρουν καμιά συκιά .
Ο Ιούδας μετά την προδοσία ,όταν απόκτησε φιλότιμο σε συκιά κρεμάστηκε !
Υ.Γ: Ο Μοχάμετ κάποια στιγμή το καλοκαίρι σκεφτόταν να αυτοπυρποληθεί έξω από τα γραφεία της Ε.Ε . ,προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για το πώς η Ευρώπη αντιμετωπίζει το θέμα των προσφύγων. Του είπαμε : “όχι ρε! θα το παλέψουμε αλλιώς.” και το παλεύουμε ….
