«Ο Μακένζι Μουρ νιώθει Αντετοκούνμπο στην τοποθεσία Λαύριο!»
Ηγέτης του Λαυρίου, κυρίαρχος σε κάθε στατιστική κατηγορία και φιλόδοξος… κυνηγός του triple doube: ο Μακένζι Μουρ μιλά στο SDNA για την πληθωρική σεζόν του ίδιου και της ομάδας του και κλείνει ραντεβού για το part 2.
Τα social media αρέσουν στον Μακένζι Μουρ χωρίς να είναι όμως η ζωή του. Έχει λογαριασμό στο facebook και στο instagram, αλλά δεν λιώνει πάνω από αυτά περιμένοντας ένα notification ή ένα μήνυμα. Αν όμως επέλεγε να δημοσιεύσει ένα status για να ενημερώσει τους φίλους του για την κατάστασή του έπειτα από οκτώ αγωνιστικές στο φετινό πρωτάθλημα, θα είχε εύκολο έργο.
«Ο Μακένζι Μουρ νιώθει… Αντετοκούνμπο στην τοποθεσία Λαύριο!» θα ήταν η προφανής επιλογή -αν και ο ίδιος προτιμά ταπεινά να μην την ασπαστεί- για έναν παίκτη που θυμίζει τον «Greek Freak». Όχι φυσικά σε επίπεδο ποιότητας, αλλά στο βαθμό επίδρασης που ασκεί στο παιχνίδι της ομάδας του. Έχουν γίνει viral άλλωστε οι φωτογραφίες που δείχνουν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να κυριαρχεί σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες για τους Μιλγουόκι Μπακς.
Το ίδιο κάνει και ο Μουρ στο Λαύριο: έπειτα από οκτώ αγωνιστικές, είναι 1ος σε πόντους (15π.), 1ος σε ριμπάουντ (6.8ριμπ.), 1ος σε ασίστ (4.5), 1ος σε κλεψίματα (2.1), 1ος σε τάπες (1κοψ.), 1ος σε κερδισμένα φάουλ, 1ος σε χρόνο συμμετοχής, 1ος σε ranking, 1ος σε εύστοχα δίποντα, 1ος σε εύστοχες βολές, 1ος ακόμη και σε λάθη! Με άλλα λόγια ηγέτης…
«Είναι ευχάριστη η σύγκριση που κάνεις. Είναι αλήθεια πως νιώθω πάρα πολύ καλά στο Λαύριο, ο κόουτς Σερέλης με αφήνει να νιώθω ο εαυτός μου. Μου δίνει την μπάλα, με αφήνει να παίρνω πρωτοβουλίες και να “τρέχω” την ομάδα. Από την πλευρά μου, προσπαθώ να ανταποδώσω και να κάνω το καλύτερο για το Λαύριο. Το 2015 είχα αγωνιστεί με τους Μπακς σε λίγα παιχνίδια του Summer League και σε κάποιες προπονήσεις με την κανονική είχε τύχει να αντιμετωπίσω τον Γιάννη. Με είχε βοηθήσει αυτή η εμπειρία, οπότε μου αρέσει που το σκεφτήκατε» αποκρίθηκε ο 25χρονος παίκτης του Λαυρίου στην ερώτηση για το πόσο… Αντετοκούνμπο νιώθει.
Το πιο σημαντικό για τον Μουρ είναι ότι πια απολαμβάνει το μπάσκετ. Στο κολέγιο του UTEP τα μπλεξίματα ήταν πολλά, είχε γίνει πρώτο θέμα σε αρκετά media λόγω της εμπλοκής του σε υποθέσεις στοιχηματισμού. Σιχαίνεται να γυρίζει η κουβέντα σε εκείνη την περίοδο και αρκείται στο να σχολιάζει: «Έκατσα έξω για καιρό. Δεν ήξερα αν θα ξαναπαίξω μπάσκετ κι έπαψα να θεωρώ πράγματα δεδομένα. Άλλαξα και από τότε θέλω να χαίρομαι το μπάσκετ».
Αυτός ήταν και ο λόγος που, αμέσως μετά το κολέγιο, πήγε σε μία επιλογή μη αναμενόμενη και κάθε άλλο παρά συνηθισμένη μετακομίζοντας στη Νέα Ζηλανδία, για να αγωνιστεί στο τοπικό πρωτάθλημα. Μάλιστα, δεν του αρκούσε η πρώτη χρονιά εκεί, καθώς επέστρεψε σε άλλες δύο περιπτώσεις. Εκεί ένιωθε πως μπορεί να είναι ο εαυτός του, να αισθάνεται άνετα μπασκετικά και να τον εμπιστεύονται. Γύρισε τρεις φορές, γιατί πάντα κάτι… στράβωνε στο Final Four και δεν κατάφερνε να πάρει τον τίτλο. Ενδεχομένως να μην τα καταφέρει ποτέ, αφού «το κεφάλαιο αυτό μάλλον έκλεισε, αν και η Νέα Ζηλανδία θα έχει πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου».
Ανάλογο «δέσιμο» έχει αρχίσει να δημιουργεί και με την Ελλάδα. Πέρσι συστήθηκε στο ελληνικό κοινό ως παίκτης του Προμηθέα και φέτος ξεχωρίζει με το Λαύριο. «Δεν έχω παίξει σε πολλά μέρη, αλλά είμαι σίγουρος πως το ελληνικό πρωτάθλημα είναι ένα από τα πιο δύσκολα στον πλανήτη για τους παίκτες. Όλοι οι προπονητές είναι σχολαστικοί, μπαίνεις στο παρκέ και νιώθεις πως ο αντίπαλος ξέρει ανά πάσα στιγμή τι κάνεις καλά και τι όχι και είναι προετοιμασμένος. Αυτό με ωριμάζει»ανέφερε εξηγώντας τους λόγους που επέλεξε να παραμείνει στην Ελλάδα για δεύτερη σερί χρονιά.
Τη στιγμή που δένεται με το νέο μπασκετικό του «σπίτι», δεν κρύβει ότι πάντα ο μεγάλος στόχος είναι το ΝΒΑ. Γι’ αυτό άλλωστε έχει συμμετάσχει και δύο φορές στο Summer League: «Εννοείται ότι το ΝΒΑ είναι πάντα το μεγάλο όνειρο. Ωστόσο, δεν στέκομαι σε αυτό. Μεγαλώνοντας, έχουμε κι άλλα όνειρα. Για παράδειγμα θες να δεις το χρονόμετρο να μετρά αντίστροφα “5,4,3,2,1…” κι εσύ να βάλεις το νικητήριο σουτ. Αυτό θες να το ζήσεις είτε παίζεις στην Ελλάδα είτε στο σπίτι. Ο τωρινός μου στόχος πάντως είναι να γίνεται το Λαύριο καλύτερο κάθε μέρα».
Η παραμονή του στην Ελλάδα, με αλλαγή πόλης, συνοδεύτηκε και με κατακόρυφη βελτίωση των αριθμών του. Στον Προμηθέα ο Μουρ ήταν εξαιρετικά χρήσιμος, στο Λαύριο μοιάζει όμως αναντικατάστατος. Πώς εξηγείται αυτό; «Είναι θέμα αυτοπεποίθησης, αλλά και εμπιστοσύνης που εισπράττω από τον κόουτς. Και στην Πάτρα είχα μία υπέροχη σεζόν σε μία ομάδα εξαιρετικά οργανωμένη, με σπουδαίους ανθρώπους στη διοίκηση. Αυτοί μου έδωσαν το έναυσμα, ωρίμασα, απέκτησα σιγουριά και πλέον βγάζω περισσότερα πράγματα στο παρκέ».
Ο Χρήστος Σερέλης έχει μετατρέψει την ομάδα του σε μία καλοκουρδισμένη μηχανή και ο 25χρονος γκαρντ δηλώνει βέβαιος πως κάτι ιδιαίτερο υπάρχει στα προσεχώς: «Θεωρώ ότι η ομάδα μου μπορεί να πετύχει πράγματα που οι περισσότεροι δεν φαντάζονται καν ή δεν τολμούν να πουν. Θέλω σίγουρα να μπούμε στα πλέι-οφ, αλλά οι σκέψεις μου είναι πολλές. Και προσωπικά έχω στο μυαλό μου κάποιες ομάδες που θέλω να κερδίσω».
Ο τόνος της φωνής, στην τηλεφωνική γραμμή, πρόδωσε πως ο Μουρ έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον ίδιο του τον εαυτό και την ομάδα του. Όσον αφορά στα του… οίκου του, ο μεγάλος στόχος -μα όχι αυτοσκοπός- είναι να αγγίξει ένα triple double. «Δεν θέλω να πω κάτι μεγάλο, αλλά πιστεύω ότι μπορώ να έχω μία μέρα 10-10-10. Είναι και θέμα τύχης, να πέσει ένα ριμπάουντ στα χέρια σου, να κάνει ο συμπαίκτης σου ασίστ μία πάσα. Δεν το έχω στο μυαλό μου, όταν παίζω, αλλά πιστεύω πως μπορώ να το κάνω κάποια στιγμή».
«Μας είδε ο κόουτς και είπε: “Δεν πρόκειται να λειτουργήσει αυτό”»
Το Λάυριο εντυπωσιάζει με τη συνέπεια και την αποδοτικότητά του και έχει ρεκόρ 4-2 στην 6η αγωνιστική μετρώντας μάλιστα ήδη και δύο «διπλά»: το χθεσινό (18/11) στην έδρα του Κοροίβου κι άλλο ένα στο «σπίτι» του Ρεθύμνου. Όλα δείχνουν πως έχει βρεθεί η κατάλληλη χημεία μεταξύ ξένων κι Ελλήνων. Ο Μουρ εξήγησε πώς ξεκίνησαν όλα…
«Δεν έχω παίξει σε πολλές ομάδες, αλλά το Λαύριο είναι από τις καλύτερες ως προς την αλληλεπίδραση των παικτών και τη χημεία. Το περίεργο είναι πώς ξεκίνησαν όλα. Στην πρώτη προπόνηση, είχε τύχει να στεκόμαστε οι ξένοι από τη μία πλευρά και οι Έλληνες από την άλλη. Μας είδε ο κόουτς και είπε: “Δεν πρόκειται να λειτουργήσει αυτό”. Μας ανακάτεψε και πραγματικά έχουμε εξαιρετικές σχέσεις ο ένας με τον άλλον».
Πέρα από τα «εξωαγωνιστικά» κλισέ που είναι πάντως αληθή, ο Αμερικανός στάθηκε στο γεγονός πως το step up είναι κάθε φορά εφικτό και από διαφορετικό παίκτη: «Το γεγονός πως υπάρχει αποδοχή των ρόλων οδηγεί στο να νιώθουν και να είναι όλοι σημαντικοί. Όλοι είναι σίγουροι για τους εαυτούς τους και μπορούν να κάνουν ένα βήμα μπρος, όταν κάποιος άλλος υστερεί. Χθες έβαλε τα μεγάλα σουτ ο Τόνι (σ.σ. Μέιερ), σε άλλες περιπτώσεις το έχουν κάνει ο Γκρέι, ο Νίξον και όχι μόνο. Γι’ αυτό σου είπα ότι αυτή η χρονιά μπορεί να γίνει πολύ ιδιαίτερη για όλους. Υπάρχουν παίκτης, όπως ο αρχηγός μας ο Σάκης (σ.σ. Γιαννακόπουλος) που βοηθούν απερίγραπτα κι εκτός παρκέ. Όταν πηγαίνω στον πάγκο, έχει πάντα κάτι σωστό να μου πει και μαθαίνω απ’ αυτόν».
