Στη μάχη κατά των πλαστικών σκουπιδιών στο βυθό των Λεγραινών
Εκτενές δημοσίευμα για τη μεγάλη ρύπανση από σκουπίδια, κυρίως πλαστικά, που κατακλύζουν τον βυθό του Σαρωνικού, και τις προσπάθειες ακτιβιστών και εθελοντών να καθαρίσουν τις ακτές της Αττικής, φιλοξενεί το «Αssociated Press» με επιτόπιες μαρτυρίες από την παραλία των Λεγρενών, πολύ κοντά στο Σούνιο.
Στην παραλία αυτή εξορμούν δύτες με μαύρες υποβρύχιες στολές που μοιάζουν με κομάντος. Ανάμεσά τους και ο Γιώργος Σαρελάκος. Αλλά η δική τους πρόκληση είναι να καθαρίζουν τον πυθμένα της θάλασσας από αυτά που σκοτώνουν τη θαλάσσια ζωή.
Κάτω από ισχυρή βροχή, οι δύτες αγωνίζονται να σκαρφαλώσουν από τα βράχια κατά μήκος μιας ακτής στα νότια της Αθήνας, που την προτιμούν πολλοί Αθηναίοι που ξεφεύγουν τα καλοκαίρια από το θορυβώδες κέντρο. «Οι περισσότερες παραλίες είναι καθαρές διότι τις προσέχουν οι Δήμοι, αλλά το μεγάλο πρόβλημα είναι στο βυθό της θάλασσας», δήλωσε ο Σαρελάκος στο «ΑΡ».
Τον Ιανουάριο, υπενθυμίζει το πρακτορείο, η ΕΕ ξεκίνησε μία εκστρατεία μείωσης των πλαστικών σκουπιδιών σε όλα τα 28 κράτη-μέλη. Η Ελλάδα όμως συμμετέχει στο 12ετές πρόγραμμα με μεγάλα μειονεκτήματα: Ανησυχητική κατανάλωση μίας χρήσης πλαστικής σακούλας, ένα σύστημα διαχείρισης αποβλήτων που παραμελείται σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια της δεκαετούς οικονομικής κρίσης και τη μεγαλύτερη ακτογραμμή της ΕΕ, σχεδόν διπλάσια του μήκους της Ινδίας.
Μέσα σε μια ώρα ο Σαρελάκος και οι σύντροφοί του ανέβασαν από το βυθό παλιά ελαστικά, ενώ τους κοιτάζει με περιέργεια ένα δελφίνι με καουτσούκ φέρουν μεγάλα σκουπίδια, κυρίως παλιά ελαστικά, δεμένα σε δέσμες με σχοινί. «Oλα αυτά είναι θάνατος για τη ζωή στη θάλασσα, είναι ένα πρόβλημα που οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν πλήρως», λέει ο Σαρελάκος.
Σε μια μελέτη του 2015, ερευνητές επιθεώρησαν πέντε παραθαλάσσιες περιοχές στην Aνατολική Μεσόγειο και διαπίστωσαν ότι το 60% των θαλάσσιων απορριμμάτων που εντοπίστηκαν ήταν στον Σαρωνικό κόλπο που γειτνιάζει με την μητροπολιτική Αθήνα. Και από αυτό το ποσοστό, το 95% ήταν πλαστικά απορρίμματα, κυρίως πλαστικές σακούλες σούπερ μάρκετ ή πλαστικά μπουκάλια νερού και αναψυκτικών.
Η ΕΕ σχεδιάζει να αντικαταστήσει όλες τις πλαστικές σακούλες των σούπερ μάρκετ με ανακυκλώσιμες μέχρι το 2030, και θέλει τα κράτη-μέλη να τερματίσουν τις πλαστικές σακούλες.
Λίγες χώρες έχουν ήδη εστιάσει σε αυτό το στόχο. Οι Φινλανδοί χρησιμοποιούν τέσσερις πλαστικές σακούλες το χρόνο. Αλλά οι Ελληνες συνηθισμένοι πλέον να πίνουν καφέ σε πλαστικό, να χρησιμοποιούν πλαστικά καλαμάκια και να πίνουν αναψυκτικά από τα περίπτερα, έχουν φτάσει να χρησιμοποιούν 296 πλαστικές σακούλες το χρόνο σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Τοπικές έρευνες εκτιμούν το ποσοστό ακόμη μεγαλύτερο.
Ετσι τα ελληνικά καταστήματα ξεκίνησαν από την αρχή του 2018 να χρεώνουν την πλαστική σακούλα, σχετικά ένα μικρό βήμα για μία χώρα που εξαρτάται από τον άνθρακα για να κινεί τα εργοστάσια ρεύματος και που συχνά πληρώνει πρόστιμα στην Ευρώπη για πρόχειρους χώρους απορριμμάτων.
Μόνο το 16% των σκουπιδιών ανακυκλώνονται στην Ελλάδα, συγκριτικά με το μέσο όρο 44% της Ευρώπης. Σχεδόν κάθε τι καταλήγει στα σκουπίδια.
Η Ιωάννα Καψιμάλη είναι μία ακόμη εθελόντρια δύτρια στο θαλάσσιο καθαρισμό και όπως λέει στο «ΑΡ», «το πλαστικό είναι το πιο δύσκολο υλικό, δεδομένης της χημικής του σύνθεσης». Σημειώνει δε, πως είναι τόσο ελαφρύ που μπορεί να εκτοξευθεί από τον άνεμο και να καταλήξει στη θάλασσα. Και τονίζει ότι «προκαλεί προβλήματα επειδή το πλαστικό διασπάται και απορροφάται από ψάρια, πουλιά και άλλα ζώα».