Καλοκαιρινή ανάσα στο Σούνιο
Παρασκευή σήμερα. Επιτέλους. Έφθασε αυτή η μέρα. Την περίμενα πως και πως. Εντάξει, χθες επέστρεψα στη δουλειά. Αλλά, είναι δύσκολη η προσαρμογή και κουραστική. Οπότε, σήμερα (επιτέλους!) Je suis relax!
Αν με ψάξεις, το πρωί θα με βρεις να κοιτώ τη θάλασσα, να θαυμάζω αυτό το απέραντο μπλε, αυτό το μπλε που γαληνεύει τη ψυχή, αυτό το μπλε που σε πάει νοητά ταξίδια, αυτό το γαλάζιο (Oops!) της Ελλάδας, που έρχονται από όλο τον κόσμο για να το απολαύσουν. Και πού μπορώ να το κάνω αυτό; Μα, φυσικά στο κοντινό «Σούνιο».
Θα περπατήσω λίγο, και θα φθάσω στον Ναό του Ποσειδώνα. Το σπίτι του Θεού της Θάλασσας. Ή μήπως να πω το «εξοχικό» του; Στο ακρωτήρι του Σουνίου. Εκπληκτική θέα και συνάμα ένας πανεύκολος τρόπος να αποκτήσεις και ιστορικές γνώσεις. Με ένα σπάρο, δύο τρυγόνια. Και τρία, μη σου πω, αν σκεφτείς πόσο θα αλλάξει η διάθεση σου. Για μένα, η επαφή με τη θάλασσα είναι ευεργετική. Μπορώ να κάθομαι, να την ατενίζω και να σκέφτομαι όλη μέρα.
Και θα το κάνω. Μέχρι το μεσημέρι. Γιατί, θέλω και κάτι να τσιμπήσω. Απλά, να τσιμπήσω. Όχι να φάω. Γέμισε το στομάχι μας τις προηγούμενες ημέρες. Ώρα για κάτι πιο light. Μπαίνω στο αυτοκίνητο. Δεν το οδηγώ εγώ. Οπότε, ακόμα καλύτερα για εμένα.
Κατηφορίζω στο Λαύριο, το οποίο έχει ανανεωθεί πολύ τελευταία. Αυτό που μου αρέσει στην πόλη αυτή είναι ότι συνδυάζει με… μοναδική μαεστρία το βιομηχανικόστοιχείο (βλ. Μεταλλεία) – παρένθεση: το ξέρεις ότι εκεί γυρίζεται και το λατρεμένο «MasterChef» – και το σύγχρονο, το νησιώτικο, το καλοκαιρινό. Σε προκαλώ να πας μόνο και μόνο για να δεις τα σπίτια μπροστά στο λιμάνι και μετά να μου πεις αν σου θυμίζουν ελληνικό νησί. Να, αυτό βλέπουν τώρα τα μάτια μου:
Θα πρέπει να έρθεις στο «Ρολόι» (Ακτή Παπανδρέου Ανδρέα ) για να μου τα πεις. Δίπλα στη Θάλασσα. Εκεί, θα απολαμβάνω το παγωτό μου. Στρατσιατέλα φυσικά. Γιατί με αυτή τη γεύση υπάρχει μία ακαταμάχητη έλξη. Έκανα και ομοιοκαταληξία.
Ξέρεις, τι άλλο κάνει ομοιοκαταληξία; Το ποίημα του Κώστα Λιννού για τον Ναό του Ποσειδώνα. Μου το πρότεινε μία φίλη τυχαία χθες. Και τελικά, δεν έτυχε, ΠΕΤΥΧΕ!
«Είδαμε πρώτα τον ίσκιο στο μάρμαρο·
Ένα σύννεφο ταξιδεμένο, καθώς φαινόταν, πολύ καιρό στην
ερημιά
Μας θύμισε την αγάπη μας για τους μακρινούς ουρανούς−
Στο βαθούλωμα στην αρχαία κολώνα ο αέρας έτριβε
Τον ήλιο που περίσσεψε απ’ τα χαρισμένα λουλούδια και
τα γερτά καΐκια
Κι η θάλασσα σαν περασμένη στις ραβδώσεις της πέτρας
Σ’ άλλη ζωή ξαναγεννούσε τα ψάρια
Στο μυθικό δάσος που ήταν ο καθένας κάποτε
Αχολογώντας τ’ άφρισμα του κρασιού στο στρίψιμο των
κυμάτων μνήμη λαμπρής μέρας.»
(Από την ποιητική συλλογή ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ Γ´, Γαβριηλίδης, 2013)
Έτσι, θα σε χαιρετήσω και θα σου ευχηθώ να έχεις ένα υπέροχο, καλοκαιρινό και γεμάτο ευτυχία ΣΚ! Fin.
