Άρθρο της Μαριλένας Μαρμάνη για τον Καθηγητή Κώστα Παναγόπουλο

Με αφορμή την  εκδήλωση τιμής και μνήμης  που διοργανώθηκε το Σάββατο 11.12.2021 από το Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου (ΤΠΠΛ) για τον καθηγητή, αλλά πάνω από όλα «άνθρωπο» Κώστα Παναγόπουλο, θα ήθελα να πω δύο λόγια που αποτελούν μια ελάχιστη τιμητική ένδειξη της αγάπης και του σεβασμού που σύσσωμη η κοινωνία του Λαυρίου αισθάνεται προς το πρόσωπό του.

 Όλοι εμείς που είχαμε την τύχη η ζωή μας να διασταυρωθεί με αυτήν του Κώστα Παναγόπουλου, θα θέλαμε  να αποδώσουμε μια ύστατη τιμή  στον άνθρωπο που οραματίστηκε τον μετασχηματισμό των εγκαταστάσεων της Γαλλικής Εταιρείας σε Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου και εργάστηκε για το σκοπό αυτό συστηματικά, με τόλμη, επιμονή και υπομονή, όπως αναφέρει και η σχετική αναφορά των αγαπημένων συνεργατών του και ιθυνόντων του Πάρκου.

Ωστόσο και πέρα από το τεράστιας σημασίας έργο που έχει να επιδείξει ο αγαπημένος μας Κώστας Παναγόπουλος συνολικά για την περιοχή της Λαυρεωτικής και το οποίο δεν πρόκειται να λησμονηθεί ποτέ, αφού είναι άμεσα και απόλυτα συνυφασμένο με τις ζωές όλων μας, για τον καθένα από εμάς προσωπικά, η σημαντική αυτή προσωπικότητα, που πέρασε από τον τόπο μας, άφησε ανεξίτηλα σημάδια στη σκέψη, στην ψυχή, στην περαιτέρω πορεία και ανέλιξή μας σε προσωπικό και ακαδημαϊκό επίπεδο.

Ο Κώστας ο Παναγόπουλος ήταν πραγματικά στήριγμα σε όποιον είχε ανάγκη και όντως είχε μια ζωή γεμάτη. Ήξερε, όπως, πολύ σωστά αναφέρεται να σκέφτεται, να δημιουργεί, να εμπνέει. Ήξερε να ρισκάρει, να καινοτομεί, να αναπτύσσει δεσμούς, να ζει, κυρίως, όμως ήξερε να είναι Άνθρωπος με το Α κεφαλαίο. Ήθελε και προσπαθούσε πάντα να βάζει θετικό και όχι αρνητικό πρόσημο με όσους συνομιλούσε και ερχόταν σε επαφή, ακόμη και όταν αυτοί ηθελημένα ή και αθέλητα τον πίκραιναν και τον στενοχωρούσαν.

Ο Κώστας ο Παναγόπουλος για μένα προσωπικά ήταν ο δεύτερος πατέρας, ήταν εκείνος που όταν διασταυρώθηκε μαζί του η ζωή μου, το 1995, στο πλαίσιο της εκπόνησης της διδακτορικής μου διατριβής, στάθηκε δάσκαλος πραγματικός και με ενέπνευσε να προχωρήσω και να μιλήσω μέσα από την εργασία  μου για την αξία και τη σημασία της μεταλλευτικής ιστορίας του Λαυρίου, της πόλης που τόσο αγαπούσαμε και οι δύο, δείχνοντάς μου τον δρόμο για την ανάγκη αξιοποίησης των τεχνικών μνημείων και την με κάθε τρόπο προβολή της τοπικής μας ιστορίας.

Είμαι σίγουρη ότι η πολύωρη συζήτηση μαζί του για τα θέματα που άπτονταν του αντικειμένου ενασχόλησής μου και κυρίως η αγάπη του για το σημερινό ΤΠΠΛ και την πόλη του Λαυρίου  με ωφέλησαν πρώτα-πρώτα ως άνθρωπο, και στη συνέχεια ως επιστήμονα, γι αυτό και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ δημόσια σε αυτόν τον άνθρωπο με το Α κεφαλαίο, σε αυτόν τον άξιο δάσκαλο που με γαλούχησε με τις αρχές και τα οράματά του και που πραγματικά με βοήθησε σε αυτό το ταξίδι προς τη γνώση.

 Εκτός, όμως, από την πολύχρονη συνδιαλλαγή, μάθηση και επικοινωνία μαζί του, τη συμμετοχή από κοινού σε επιστημονικές συναντήσεις και συνέδρια με σκοπό την ανάδειξη της Λαυρεωτικής και των μνημείων της,    που αποτελούσαν  πηγή έμπνευσης για τη νεαρή τότε απόφοιτη της φιλοσοφικής σχολής, ο συγκεκριμένος χαρισματικός δάσκαλος αγαπήθηκε όσο κανείς από όλους εκείνους που τον συναναστράφηκαν και κυρίως από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς μου για τους οποίους πάντοτε με πραγματικό ενδιαφέρον και αγάπη επιθυμούσε να μαθαίνει τα νέα τους και να μας συμπαρίσταται σε λύπες και χαρές σαν πραγματικό μέλος της οικογένειας. Η οικειότητα,  η αγάπη και  η απαράμιλλη καλοσύνη του, η χαρά και η ευχαρίστηση που ένιωθε σε κοινές μας συναντήσεις στο Λαύριο, στην Αθήνα, αλλά και στην αγαπημένη του και αγαπημένη μας Βυτίνα, τον εξαίρετο τόπο καταγωγής του, στον οποίο με ιδιαίτερη θέρμη μας ξεναγούσε, όταν οικογενειακώς τον επισκεπτόμασταν, θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στο μυαλό όλων μας.

Ο καθηγητής, ο δάσκαλος, ο Άνθρωπος Κώστας Παναγόπουλος θα αποτελεί  για πάντα φάρο φωτεινό στις σκέψεις μας και πιστεύω θα εξακολουθεί να μας καθοδηγεί με τους προβληματισμούς, που πάντα έθετε προς συζήτηση, αλλά  και να μας ενθαρρύνει με το τεράστιο έργο και τη σπουδαία δράση του για τη μελλοντική μας πορεία, στάση  και συμπεριφορά σε σχέση με  τη ζωή και  τις αξίες της.

Άρθρο της Μαριλένας Μαρμάνη για τον Καθηγητή Κώστα Παναγόπουλο,
με αφορμή την εκδήλωση τιμής και μνήμης προς το πρόσωπό του,
που διοργανώθηκε το Σάββατο 11.12.2021 από το ΤΠΠΛ.