Η λεωφόρος Σουνίου
Μας κάνει τη χάρη ο Ιανουάριος κι εκτός από τον επιδημιολογικό εκτροχιασμό της «Ομικρον» μας προσφέρει μερικές ημέρες σπάνιας ατμοσφαιρικής διαύγειας και σχεδόν ανοιξιάτικων θερμοκρασιών. Το αποτέλεσμα ήταν το Σαββατοκύριακο να δημιουργηθούν στην παραλιακή λεωφόρο Αθηνών – Σουνίου καλοκαιρινά μποτιλιαρίσματα. Πολλοί Αθηναίοι είχαν πάρει τους δρόμους όχι μόνο για να τιμήσουν τις ταβέρνες της περιοχής, αλλά και για να κολυμπήσουν. Είναι εντυπωσιακή η αύξηση των ανθρώπων που χωρίς να εμπίπτουν στην κατηγορία των «σκληροπυρηνικών» χειμερινών κολυμβητών δοκιμάζουν να βάλουν το μαγιό τους και να «ζήσουν» τη θάλασσα και τους χειμερινούς μήνες. Πρόκειται, οπωσδήποτε, για μία από τις θετικές «προίκες» της πανδημίας, μία ακόμα καλά κρυμμένη δυνατότητα που μας αποκαλύφθηκε σε έκτακτες συνθήκες περιορισμού: γιατί ένας τόσο πολύτιμος φυσικός πόρος να αξιοποιείται μόνο για τρεις μήνες τον χρόνο; Ακόμα περισσότερο σε συνθήκες κλιματικής αλλαγής και αύξησης της θερμοκρασίας.
Εγκλωβισμένος κι εγώ στο αυτοκίνητό μου (τουλάχιστον κατά την επιστροφή), δεν έμεινα ασυγκίνητος από τις καταιγιστικές όψεις ενός συγκλονιστικού ηλιοβασιλέματος που έβαφε ολόκληρο τον ορίζοντα του Σαρωνικού και τις οροσειρές της Πελοποννήσου με δεκάδες αποχρώσεις ανάμεσα στο ανοιχτό πορτοκαλί και στο κόκκινο. Την ίδια στιγμή απορείς που ένα τόσο συναρπαστικό τοπίο είναι αφημένο εντελώς στην τύχη του· ή, για να είμαστε ακριβείς, στην κακή τύχη που του επιφυλάξαμε οι σύγχρονοι Ελληνες. Μιλάμε για τον δρόμο που συνδέει την πρωτεύουσα με τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, μία από τις 4 ή 5 βασικές καρτ ποστάλ της τουριστικής μας βιομηχανίας. Προκαλεί εντύπωση ότι αυτό το τοπίο (με αυτόν τον προορισμό) δεν απασχόλησε καμία κυβέρνηση μετά την πτώση της χούντας έτσι ώστε να τύχει της προσοχής που επιβάλλει η ιστορία, το φυσικό ανάγλυφο και η χλωρίδα μιας διαδρομής 80 χιλιομέτρων.
Πρόσφατα, η Περιφέρεια Αττικής προχώρησε σε εργασίες αποκατάστασης στη σήραγγα «Λουμπάρδα» (γνωστή ως «τρύπες του Καραμανλή») και σε εργασίες βελτίωσης της οδικής ασφάλειας σε ένα από τα πιο επικίνδυνα σημεία της λεωφόρου. Ολα αυτά είναι ευπρόσδεκτα για όσους δεν είχαμε δει εδώ και δεκαετίες να μπαίνει έστω μισό καρφάκι σε έναν τόσο δημοφιλή οδικό άξονα, αλλά εδώ δεν μιλάμε για αποσπασματικές παρεμβάσεις που επιλύουν επιμέρους ζητήματα. Η λεωφόρος Αθηνών – Σουνίου απαιτεί ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπλασης με έμφαση στην αποκατάσταση του φυσικού τοπίου. Ενα τέτοιο σχέδιο θα ήταν άχρηστο χωρίς πραγματικά τολμηρές αποφάσεις (π.χ. κατεδαφίσεις αυθαιρέτων) στις οποίες δυστυχώς δεν μας έχει συνηθίσει το ελληνικό κράτος.
